بی تفاوتی

دیدی بعضی آدمها بودن و نبودنشون هیچ فرفی نمی کنه. کلا یارو رو می شناسی ولی اگه صد سال دیگه هم نبینیش هیچ فرقی نداره. هرچی یارو بگه یا نگه هم کلا اهمیتی نداره! حالا هی می گن یه چیزی بنویس. اینو می نویسم واسه اینکه اونهایی که می گن بنویس برام مهمن نه خوده طرف. از این جریان دعوای حسین و نیکان یه چند هفته ای هست که می گذره و من هر دفعه این چیزها رو می خونم خندم می گیره که بابا عجب ادمهای بی کاری پیدا می شن. من متنفرم از اینکه از زندگی خصوصی آدمهای دیگه بنویسم و یک باری هم که راجع به نبوی نوشتم به خاطر این بود که اون مرتیکه با دخترهای جوان و زیر سن قانونی رابطه داره که برای من غیر قابل قبوله. بهرحال من نمی خوام پته کسی رو روی آب بریزم و اصلا حق ندارم که زندگی خصوصی کسی رو اینجا بنویسم ولی فقط یک موضوع رو باید روشن کنم و اون اینه که حسین تا وقتی که ما باهم بودیم همیشه به من وفادار بود. کلا حسین خیلی آدم خوبیه و چون ما از هم جدا شدیم دلیل نمی شه که حسین آدم بدی باشه. حسین فوق العاده آدم خوش قلبیه و هیچوقت دروغ نمی گه و این رک و راست بودنشه که همرو شاکی می کنه. همه زندگیشو همه می دونن. حالا همین آدمها که ازش بد می گن اگه یه ذره از زندگی خصوصیشونو همه بدونن کلی بی آبرو می شن.