مارکوپولو

بيست و سه جون تا ساعت هفت شب کار کردم و ساعت ده پروازم بود.

بيست و چها ر جون رسيدم لندن و بعد پرواز کردم به میلان شب رو ميلان بودم

بيست و پنج جون رفتم آولا در توسکانی عروسی شعله

یيست و ششم برگشتم ميلان و رفتم کايزرس لاترن برای بازی ايتاليا و استراليا

بيست و هفتم رسيدم ژنو و روزبيست و هشتم با امير رفتيم تو کوههای سويیس

بيست و نهم رفتم پاريس تا روز سوم جولای بازی انگليس و پرتغال و فرانسه و برزيل رو اونجا ديدم.

چهارم بروکسل بازی ایتاليا و آلمان با مهراد و علی و ليلی

پنجم لندن و تورتنو.

اينها رو نوشتم که يادم نره . حالا کم کم سفر نامه می نويسم. وقتی فرانسه برزيل رو برد من پاريس بودم و این ملت فرانسوی ريخته بودن بيرون و خل بازی. همش هم می گفتن آله بلو و آله زی زو. راستش می تونستم بيشتر بيرون بمونم و تماشا کنم ولی اينقدر وحشی بازی درآوردن که پليس آمد و من هم چون تنها بودم از ترسم رفتم خونه. بازی ايتاليا و آلمان رو توی بروکسل ديدم با دوتا طرفدار سرسخت ايتاليا و آلمان. بعد از برد ايتاليا متوجه شديم که بروکسل کلی ايتالیايی داره. تا صبح تو خيابونها بوق می زدن و خوشحالی می کردن.

بازی ايتاليا و استراليا رو توی استاديوم ديدم که خيلی باحال بود و گل دقيقه آخر حسابی هيجان انگيزش کرد.

يک بلوز تيم ملی انگليس خريدم با شماره بکهام. اولين بار در عمرم سايزم رو پيدا کردم.

و الان چون تيم های مورد علاقه ام که به ترتيب ايران و انگليس و برزيل بودن حذف شدن

Allez les Bleus! Allez Zizou!

آقا شرمنده که من گفتم طرفداری ايتاليا رو می کنم در فینال. ولی ته دلم تيم فرانسه رو بيشتر دوست دارم. و مخصوصا آقای زيدان.

ديگه اينکه اومدم شهر خودم و هيچ جا خونه آدم و شهر آدم نمیشه. البته پاريس یک چيز ديگه بود.

کلی دوستامو ديدم تو اين سفر که خيلی بهترش کرد و کلی هم دوست جديد پيدا کردم.

اين هم يکی از دوستايی که تو عروسی دختر عموم باهاش آشنا شدم. اسکات دوست غير مستقيم شعله هست که خيلی هم خنده دار و بامزه است و تمام عروسی کلی از دستش خنديدم. يک تيکه هم این دی جی جواد ايتاليایی تايتانيک گذاشت و اسکات هم کلی ادا درآورد!

عروس و داماد رو هم که می بینين که خيلی قد بلند هستن و من در کنارشون مثل مردم لی لی پوت به نطر ميام.