کريستمس

امروز کريستمس بود. يک بلوز تيم ملی انگليس کادو گرفتم با شماره بيست و يک. پيتر کراوچ. کلی سر کار ملت مسخرم کردن که از کراوچ خوشم مياد. ولی به نظر من بازيکن خوبيه. رفتم خونه سام و طلايه اينهمه بوقلمون با سس کرنبری و سبزيجات نگار پز و دسر مرجان پز خوردم و دارم منفجر می شم. اومدم خونه و اعترافات ملت رو خوندم برای شب يلدا... و داشتم فکر می کردم که اعتراف من چی می تونه باشه.
۱- اينقدر کانزرواتيو و گند هستم که نمی تونم اعتراف کنم.
۲- پريشب خونه اشکان اینقدر گری گوس خوردم که بی هوش شدم برای اولين بار در زندگی ام از مستی بی هوش شدم و صبح روز بعد از خواب بيدار شدم.
۳-من جلوی گريه ام رو نمی تونم بگيرم و هميشه از دست خودم به حد مرگ عصبانی میشم وقتی گريم مي گيره و بند نمياد.
۴-توانايی عاشق شدن رو از دست دادم.
۵-اين شنبه چهار ساعت متداوم فوتبال ديدم. و در آن واحد دوتا بازی يکی تو لپ تاپ و يکی تو تلويزيون.
۶- من با لپ تاپم می رم دستشويی.
۷-من از اینکه مردم وقتی غذا می خورن صدا از دهنشون در بياد به شدت عصبی می شم.
۸-هميشه يک جای بدنم کبوده. نمی دونم چرا ولی همش می خورم به درو ديوار.
۹-این خيلی سخته که اعتراف کنم. من فکر می کنم که دلم خيلی گندس و هميشه ازش خجالت می کشم.