خيلی وقته ننوشتم راستش دو سه بار نوشتم ولی پابليش نمی شد. حسين هم وقت نشد وبلاگم رو درست کنه آخرش برادر عزيزم درستش کرد و حالا می تونم دوباره بنويسم. هفته پيش پدر بزرگم فوت شد و من هنوز احساس غريبی دارم از اينکه فکر می کنم ديگه اگه برم خونشون تو اتاقش نيست. با اينکه آدم تقريبا تند و سخت گيری بود با من که نوه اولش بودم هميشه خيلی مهربون بود. آخرين بار که ايران بودم و ديدمش خيلی حالش بد بود و گريه می کرد. نمی تونست نفس بکشه. البته می گقتن اين آخرا حالش خيلی بد تر شده بود. نمی دونم چرا همش به يادشم اينروزا و همش از اين ناراحتم که بايد وقتی زنده بود بيشتر به يادش می بودم.