West Wing

من فصل اول وست وينگ رو اجاره کردم اين هفته ببينم. سی دی اولشو امشب ديدم. واقعا که سريال جالبيه. يه جورايی به کسايي که تو کاخ سفيد کار می کنن حسوديم شد. خيلی کار پر هيجان و باحالی دارن. وقتی تو مسئوليتهای به اين مهمی کار ميکنی ديگه مهم نيست که کی هستی و زندگی خصوصی داری يا نه. همه زندگي ات ميشه کارت و برای چهار سال در يک بازی واقعی زندگی می کنی. هر حرکت و حرفت معنی پيدا می کنه و بايد براش جواب پس بدی. اين جوری که تا حالا ديدم خود ريس جمهور فقط تصميم های خيلی سطح بالا مثل حمله کردن به يک کشور دیگرو میگيره و بقيه امور رو کارکنان ديگر رتق و فتق می کنن. حرف از بازی زدم امروز حدود سه ساعت سول کاليبر بازی کردم. واقعا که بازی باحاليه. من مثل یک بچه دو ساله هيجان زده می شم و اميدوارم که حرکات عجيب غريب از خودم در نياورده باشم. نمی دونم من کی ميخوام بزرگ بشم. نمی دونم بقیه مردم هم مثل من هستن و فقط بلدن هیجانشونو قايم کنن يا اينکه نه من هستم که مثلا بچه ها هيجان زده می شم. نمی دونم چيز خوبيه يا نه ولی اگه بزرگ شدن معنی اش اينه که آدم هيجان چيزهای کوچيک زندگی رو از دست ميده و تبديل به يک آدم عصا قورت داده ميشه من نمی خوام هيجوقت بزرگ بشم. اين آخر هفته سه روزه هم تموم شد. فردا دوبازه سر کار و همون آش و همون کاسه. اينقدر کار دارم اين هفته که حد نداره. خدا آخر و عاقبتم رو بخير کنه.
همش چهار روزه اين هفته که بايد یه جوزی سر و تهش رو هم بيارم فکر کنم بايد حد اقل زوزی ده ساعت کار کنم اين هفته. فردا واليبال دارم و چهار شنبه شبم مهمون دارم. ته گلوم هم می سوزه! امیدوارم مریض نشم این وسط.
دارم تمام تلاشم رو می کنم که هيجانم رو نشون ندم فکر کنم کمی موفق بودم.