عصر غمگين يکشنبه

امروز یکشنبه است و درست مثل عصرهای جمعه خودمون غمگين. من زياد از دوشنبه ها بدم نمیاد اونجوری که همه اینجا بدشون مياد. ولی عصر يکشنبه خيلی دلگيره. احتیاج به موسيقی درمانی دارم. هفته پيش فيلم ال گور رو ديدم يک بار چهارشنبه و يک بار پنجشنبه. باعث می شه که آدم به دنيا يه جور دیگه نگاه کنه. حالا دیگه هر دفعه سوار اتوبوس می شم احساس خوبی دارم. و خوشحالم که ماشينم رو فروختم و اینکه تو خونه زندگی می کنم که آشغالها مو ریسايکل می کنم. ولی هنوز خيلی زندگی مصرفی دارم و عوض کردن این عادت ها آسون نيست. ديشب ساعت چهار صبح اومدم خونه و اصلا حالم خوب نيست. من به شب زنده داری عادت ندارم. مخصوصا اگه با موزيک با صدای بلند همراه باشه. کاشکی می تونستم مثل این ملت توی کلاب که واسه خودشون می رقصن و حال می کنن باشم. من خيلی همش نگران اینم که چی کار دارم می کنم که نمی تونم مثل اونها از رقصيدن لذت ببرم. ارواح عمم قرار بود که ماه ژانويه اصلا خريد نکنم ولی نشد. نتونستم در برابر خريدن ویی مقاومت کنم. حالا فوريه رو امتحان می کنم.